Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε το (πολυαναμενόμενο, για μας που τους ξέρουμε) δεύτερο CD των Night on Earth.
Τα κομμάτια είναι μεταμορφώσεις γνωστών τραγουδιών του Θανάση Παπακωνσταντίνου, αφού μ' αλλαγμένη γλώσσα και μουσική έχουν γίνει αγνώριστα!...
Κατ' εμέ, ο δίσκος απευθύνεται σε δύο είδη ακροατηρίων: Αυτούς που ξέρουν τα τραγούδια του Παπακωνσταντίνου, ώστε να κάνουν άμεσα τον παραλληλισμό ανάμεσα στ' αυθεντικά και τις νέες εκτελέσεις κι αυτούς που δεν τα ξέρουν.
Όσο κι αν μ' αρέσουν οι δημιουργίες του Θανάση, η οικειότητά μου μ' αυτές δεν είναι τόσο μεγάλη, ώστε να με τοποθετήσει στο πρώτο...
Από τη σκοπιά αυτή, το Second Hand είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή ατμοσφαιρικών-experimental τραγουδιών.
Προσπερνώντας το εκνευριστικό αυτοκόλλητο-διαφήμιση της ζελατίνας του CD που μας πληροφορεί ότι ο παρών δίσκος είναι "η πρώτη παραγωγή του Θανάση Παπακωνσταντίνου", περνάμε στις λεπτομέρειες...
Ο σχεδιασμός του εξωφύλλου-booklet-θήκης είναι πολύ "δυναμικός" κι έχει μια ελευθερία που το κάνει "αναρχικό", χωρίς να γίνεται "άναρχο". Kudos στο Νίκο Δούλο!
Τα κομμάτια, ως διασκευές, έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα: Με την ασφάλεια του δοκιμασμένου, καλού τραγουδιού, τα παιδιά αφήνονται ελεύθερα να κάνουν ό,τι θέλουν, να τ' αποδώσουν όπως νοιώθουν. Αυτό ακούγεται και το καταλαβαίνεις ακόμα περισσότερο όταν ξέρεις ότι ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου τούς έδωσε την ώθηση να τα φτάσουν όπου μπορούν...
Ως fan της Σοφίας, αγαπημένο κομμάτι ήταν το "crocus" (όπου τα 'δωσε όλα), αν και γενικά, τα τραγούδια έχουν βάθος· σε κάθε ακρόαση ανακαλύπτεις κάτι καινούριο...
Αν το προτείνω; Η απάντηση είναι σύνθετη:
Αν δε γνωρίζεις τους NoE, θα σου προτείνω περισσότερο τον πρώτο τους δίσκο. Είναι, σαφώς και προφανώς, πιο "δικός τους".
Αν τους έχεις ήδη γνωρίσει, είναι must. Τα παιδιά εκφράζονται κι αυτός είναι παραπάνω από αρκετός λόγος για να τ' ακούσεις.
Αν σ' αρέσει ο Παπακωνσταντίνου, θ' ανακαλύψεις μια προσέγγιση των τραγουδιών του που δεν είχες φανταστεί!
Το blog τους, επίσης, είναι αυτό.
Τα κομμάτια είναι μεταμορφώσεις γνωστών τραγουδιών του Θανάση Παπακωνσταντίνου, αφού μ' αλλαγμένη γλώσσα και μουσική έχουν γίνει αγνώριστα!...
Κατ' εμέ, ο δίσκος απευθύνεται σε δύο είδη ακροατηρίων: Αυτούς που ξέρουν τα τραγούδια του Παπακωνσταντίνου, ώστε να κάνουν άμεσα τον παραλληλισμό ανάμεσα στ' αυθεντικά και τις νέες εκτελέσεις κι αυτούς που δεν τα ξέρουν.
Όσο κι αν μ' αρέσουν οι δημιουργίες του Θανάση, η οικειότητά μου μ' αυτές δεν είναι τόσο μεγάλη, ώστε να με τοποθετήσει στο πρώτο...
Από τη σκοπιά αυτή, το Second Hand είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή ατμοσφαιρικών-experimental τραγουδιών.
Προσπερνώντας το εκνευριστικό αυτοκόλλητο-διαφήμιση της ζελατίνας του CD που μας πληροφορεί ότι ο παρών δίσκος είναι "η πρώτη παραγωγή του Θανάση Παπακωνσταντίνου", περνάμε στις λεπτομέρειες...
Ο σχεδιασμός του εξωφύλλου-booklet-θήκης είναι πολύ "δυναμικός" κι έχει μια ελευθερία που το κάνει "αναρχικό", χωρίς να γίνεται "άναρχο". Kudos στο Νίκο Δούλο!
Τα κομμάτια, ως διασκευές, έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα: Με την ασφάλεια του δοκιμασμένου, καλού τραγουδιού, τα παιδιά αφήνονται ελεύθερα να κάνουν ό,τι θέλουν, να τ' αποδώσουν όπως νοιώθουν. Αυτό ακούγεται και το καταλαβαίνεις ακόμα περισσότερο όταν ξέρεις ότι ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου τούς έδωσε την ώθηση να τα φτάσουν όπου μπορούν...
Ως fan της Σοφίας, αγαπημένο κομμάτι ήταν το "crocus" (όπου τα 'δωσε όλα), αν και γενικά, τα τραγούδια έχουν βάθος· σε κάθε ακρόαση ανακαλύπτεις κάτι καινούριο...
Αν το προτείνω; Η απάντηση είναι σύνθετη:
Αν δε γνωρίζεις τους NoE, θα σου προτείνω περισσότερο τον πρώτο τους δίσκο. Είναι, σαφώς και προφανώς, πιο "δικός τους".
Αν τους έχεις ήδη γνωρίσει, είναι must. Τα παιδιά εκφράζονται κι αυτός είναι παραπάνω από αρκετός λόγος για να τ' ακούσεις.
Αν σ' αρέσει ο Παπακωνσταντίνου, θ' ανακαλύψεις μια προσέγγιση των τραγουδιών του που δεν είχες φανταστεί!
Το blog τους, επίσης, είναι αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου