Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

ΕΙΣΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ/Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ

Πήγα χθες στο Από Μηχανής Θέατρο για να δω τη διπλή παράσταση. Την τελευταία του Χρήστου Βαλαβανίδη, "Είσαι η μητέρα μου" και το μονόλογο "Η γυναίκα της Πάτρας"...


Δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα, ακόμα και αν και οι δύο παραστάσεις έχουν κάνει ιδιαίτερο ντόρο... Από τη μια οι παραστάσεις ήταν συνεχώς sold out, ενώ από την άλλη, η ερμηνεία της Ελένης Κοκκίδου θεωρείται η καλύτερη φετινή...

Το "Είσαι η μητέρα μου" είναι μια γλυκιά ματιά του (ομοφυλόφιλου) συγγραφέα-πρωταγωνιστή απέναντι στην ηλικιωμένη μητέρα του, χωρίς, όμως κάποιο ιδιαίτερο νόημα ή εξομολογήσεις για τη σχέση μάνας-γιού, ενώ η ερμηνεία του Βαλαβανίδη, όσο καλή κι αν είναι στο διπλό ρόλο, εγώ την έκρινα χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις...

Από την άλλη, ο μονόλογος της Κοκκίδου δε μου είπε πολλά... ο ρόλος της ως ξοφλημένη πόρνη, όσο καλά κι αν αποδίδεται, έχει μια ωμότητα, την οποία, όμως, εκμεταλλεύτηκε, με την κακή έννοια για να ερμηνεύσει με απείθαρχη επιδεικτηκότητα... για παράδειγμα, έπρεπε να κάτσει να φάει ένα πορτοκάλι πάνω στη σκηνή;;

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Alice...

Μετριότητα... μετριότατο ακόμα κι αν ήταν Tim Burton... ακόμα κι αν ήταν 3D...
Το μόνο που κατάφερε ήταν να με κάνει να θέλω να δω το κλασσικό cartoon του Disney... άντε και να παίξω κι ένα Wonderland...


Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Oscar 2010: Μια μικρή παρατήρηση...


ΟΚ... Αν και πάνε πολλά χρόνια που έχω να δώσω κάποια βαρύτητα στα Oscar, είναι κάτι που στα φετινά με πείραξε...
Το WATCHMEN δεν ήταν καν υποψήφιο για διασκευασμένο σενάριο, ενώ ήταν το Coralline...
OK, ξανά... το Coralline ΔΕΝ το έχω δει, αλλά... ήταν musical, έτσι; Ενώ το WATCHMEN ήταν η μεταφορά του comic καρέ-καρέ...

Δε ξέρω ποια είναι τα κριτήριά τους, αλλά δε συμφωνώ μαζί τους...

Emma Shapplin: MACADAM FLOWER CD και live

Είναι αληθινή η δυσκολία με την οποία γράφω τα λόγια αυτά... για το νέο album, τουλάχιστον, της Emma Shapplin, και λίγο για τη live παρουσία της χθες, Κυριακή, στο Μέγαρο Μουσικής...
Ο λόγος είναι ότι το MACADAM FLOWER (Λουλούδι της Ασφάλτου; Του Δρόμου;) δεν είναι μια κακή δουλειά... απλά είναι λίγη για τη Shapplin...
To "κακό" ξεκίνησε ήδη από το αδιάφορο Etterna του 2002, που μουσική και στίχοι είχε γράψει η ίδια...
Και τώρα, με το Flower, όχι μόνο έχει κάνει το ίδιο (για μένα) ατόπημα, αλλά γύρισε το ύφος της σε καθαρό pop!
Που είναι το κακό; Η φωνή της είναι πολυ, ΠΟΛΥ ανώτερη από την pop!... Αφού "παρακαλάει" για λυρικό τραγούδι, γιατί κάνει αυτές τις μπούρδες; Για να θυμηθεί τις metal καταβολές της;
Μόνη ελπίδα για τη νέα στροφή της Emma είναι το τρίτο κομμάτι του άλμπουμ, "L'Absolu". Η μεταβατική κίνηση προς την Avant Garde..

Όσο για το live της Κυριακής... ανάμεικτα συναισθήματα... Η φωνή της έχει προφανώς "βαρύνει" από την τελευταία φορά που ήρθε στη χώρα μας το 2005, αλλά ακόμα κρατάει. Πολύ. Ξεκίνησε δύσκολα, με το "hitάκι" της "Spente le Stelle" μόλις τέταρτο κομμάτι...
Μετά βελτιώθηκε η κατάσταση, αλλά η απογοήτευση ήταν ξεκάθαρη: Μια εξαιρετική λυρική τραγουδίστρια να σπαταλιέται σε pop ρυθμούς χαμηλών απαιτήσεων...

Ευελπιστώ η αγαπητή Emma να ξαναβρεί τον όμορφο δρόμο της...


Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ

Είδα πρόσφατα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου τη μεταφορά του comic των Vaughan και Henrichon "Pride of Baghdad" ή στην ελληνική μετάφραση "Τα λιοντάρια της Βαγδάτης". Βεβαίως, δε ξέρω αν οι σεναριογράφοι αναφέρουν πουθενά ότι το σενάριο δεν είναι πρωτότυπο ή αν έχουν το θάρρος να παραδεκτούν ότι βασίζουν το έργο τους σ' ένα "μικιμάου".
Έχω ανάμεικτα συναισθήματα για τη μεταφορά... Σαν σύνολο, τέσσερεις ηθοποιοί καταφέρνουν, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, να ενσαρκώσουν όλους τους χαρακτήρες της ιστορίας και να την δώσουν με αξιοπρέπεια.

Σημειώνω ως πολύ θετική την απόδοση της σκηνής των πιθήκων, αλλά καταχωρώ ως αρνητικό την αφαίρεση της σκηνής του ετοιμοθάνατου λιονταριού και την παράλειψη ότι η αρκούδα σκοτώνεται από τ' άλογα, κομμάτι πολύ σημαντικό για την αλληγορία της ιστορίας.
Το χειρότερο κομμάτι του έργου; Δ
ε ξέρω πως να το πω, αλλά να... το έργο είναι musical... έχει τραγούδια... και χορευτικά... πράγμα απαράδεκτο για το δραματικό τόνο της ιστορίας...

Η πρότασή μου; Να πάτε ν' αγοράσετε το καταπληκτικό comic στη γλώσσα της προτίμησής σας και αν ενδιαφέρεστε να δείτε τη θεατρική μεταφορά του, να το κάνετε...