Πήγα χθες στο Από Μηχανής Θέατρο για να δω τη διπλή παράσταση. Την τελευταία του Χρήστου Βαλαβανίδη, "Είσαι η μητέρα μου" και το μονόλογο "Η γυναίκα της Πάτρας"...
Δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα, ακόμα και αν και οι δύο παραστάσεις έχουν κάνει ιδιαίτερο ντόρο... Από τη μια οι παραστάσεις ήταν συνεχώς sold out, ενώ από την άλλη, η ερμηνεία της Ελένης Κοκκίδου θεωρείται η καλύτερη φετινή...
Το "Είσαι η μητέρα μου" είναι μια γλυκιά ματιά του (ομοφυλόφιλου) συγγραφέα-πρωταγωνιστή απέναντι στην ηλικιωμένη μητέρα του, χωρίς, όμως κάποιο ιδιαίτερο νόημα ή εξομολογήσεις για τη σχέση μάνας-γιού, ενώ η ερμηνεία του Βαλαβανίδη, όσο καλή κι αν είναι στο διπλό ρόλο, εγώ την έκρινα χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις...
Από την άλλη, ο μονόλογος της Κοκκίδου δε μου είπε πολλά... ο ρόλος της ως ξοφλημένη πόρνη, όσο καλά κι αν αποδίδεται, έχει μια ωμότητα, την οποία, όμως, εκμεταλλεύτηκε, με την κακή έννοια για να ερμηνεύσει με απείθαρχη επιδεικτηκότητα... για παράδειγμα, έπρεπε να κάτσει να φάει ένα πορτοκάλι πάνω στη σκηνή;;
Δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα, ακόμα και αν και οι δύο παραστάσεις έχουν κάνει ιδιαίτερο ντόρο... Από τη μια οι παραστάσεις ήταν συνεχώς sold out, ενώ από την άλλη, η ερμηνεία της Ελένης Κοκκίδου θεωρείται η καλύτερη φετινή...
Το "Είσαι η μητέρα μου" είναι μια γλυκιά ματιά του (ομοφυλόφιλου) συγγραφέα-πρωταγωνιστή απέναντι στην ηλικιωμένη μητέρα του, χωρίς, όμως κάποιο ιδιαίτερο νόημα ή εξομολογήσεις για τη σχέση μάνας-γιού, ενώ η ερμηνεία του Βαλαβανίδη, όσο καλή κι αν είναι στο διπλό ρόλο, εγώ την έκρινα χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις...
Από την άλλη, ο μονόλογος της Κοκκίδου δε μου είπε πολλά... ο ρόλος της ως ξοφλημένη πόρνη, όσο καλά κι αν αποδίδεται, έχει μια ωμότητα, την οποία, όμως, εκμεταλλεύτηκε, με την κακή έννοια για να ερμηνεύσει με απείθαρχη επιδεικτηκότητα... για παράδειγμα, έπρεπε να κάτσει να φάει ένα πορτοκάλι πάνω στη σκηνή;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου