Δανάη Παναγιωτοπούλου

Πολύ φοβάμαι ότι οι περισσότεροι από σας δε γνωρίζετε τη Δανάη...
Ο πρώτος της δίσκος βγήκε πριν από δύο, περίπου, χρόνια, με τ' όνομα "Οίκος Αντοχής". Εκτός από μια συνέντευξή της στο Δεύτερο Πρόγραμμα (και πάλι, ζήτω η ΕΡΤ!), απ' όπου την έμαθα, δεν ξανάκουσα ούτε τ' όνομα, ούτε τραγούδια της στο ραδιόφωνο...

Ο "Οίκος Αντοχής" ήταν εκπληκτικός. Σε στίχους, μουσική κι ερμηνεία δικά της, ήταν εντελώς λιτός, μόνο φωνή και πιάνο, επι το πλείστον.
Όταν βγήκε, πρέπει να 'ταν ό,τι πιο υποσχόμενο και... ουσιαστικό, ρε παιδί μου, εκείνη τη στιγμή στην ελληνική δισκογραφία...

Κάτι παραπάνω από σεμνή, μπορώ να πω, αφού και τα μοναδικά live της που έχω εντοπίσει είναι στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ...

Ένα ελάχιστο δείγμα, οι στίχοι ενός τραγούδιού, τέτοια ακτινογραφία που δε μπορώ να πιστέψω ότι τους έχει γράψει γυναίκα...

Πότε Μικρέ Μεγάλωσες

Δεκαπεντάχρονο παιδί κι ο κόσμος μία μπάλα
μεμιάς σκοράρεις τρίποντο και ξεκινάμε γι' άλλα
Όλα τα κόκκαλά σου σπας το ένα πίσω απ' τ' άλλο
από θεό ή διαβολο ζητάς ένα σινιάλο

Αγόρι 18 χρονών κι ο κόσμος μια γυναίκα
μα καβαλάει μια μηχανή, κοιμάται μ' άλλους δέκα
Με προσευχές και με βρισιές για μια στιγμή γυρίζει
μ' ένα φιλί στο μέτωπο τις σάρκες σου ξεσκίζει

Το είδες, το αποφάσισες, ο κόσμος δεν αλλάζει
κι έτσι μικρέ μεγάλωσες και μου 'πες σκοτεινιάζει
Τι είδες, τι αποφάσισες, ο κόσμος δεν αλλάζει
πότε μικρέ μεγάλωσες κι όλο μου λες πως σκοτεινιάζει

Στα 25 άντρας σωστός κι ο κόσμος η καριέρα
λάμπεις στα φώτα της σκηνής, μ' όλα τα βγάζεις πέρα
Δυο μάτια που τ' αγάπησες σου τάξανε τα πάντα
και κάπως έτσι περπατάς πιο πέρα απ' τα τριάντα

Στόμα πικρό κι εσύ γελάς, με τρύπια χέρια αγγίζεις
στο άρωμα κάποιας μικρής ό,τι ήθελες κοιμίζεις
Όλα τα κόκκαλά σου σπας, δεν έχει σημασία
Πάντα οι άλλοι θεατές στου τίποτα τη βία

Ο πρώτος της δίσκος κυκλοφόρησε από τον ΚΑΘΡΕΦΤΗ...

Πρόσφατα, η Δανάη έβγαλε καινούριο CD και ανυπομονώ!...