Θεέ μου, δε τη χορταίνω αυτήν την κοπέλα!
Μόλις πατηθεί το "play", ξεκινάει το ταξίδι σ’ έναν ολόκληρο μουσικό κόσμο!
Πρώτα, είναι η φωνή της Δανάης. Έχει κάτι το τόσο οικείο, τόσο "κορίτσι της διπλανής πόρτας" που νομίζεις ότι ακούς την κολλητή σου.
Και μετά αρχίζουν οι στίχοι. Μεστοί, περίπλοκοι, αναρχικοί με την πολιτική έννοια, σε κάνουν να τους προσέχεις, να τους ξανακούς και να το σκέφτεσαι ξανά και ξανά...
Σε αντίθεση με τον "Οίκο Αντοχής", η δουλειά αυτή είναι πιο πληθωρική, πιο "παρεΐστικη"... Πιο πολλά όργανα, περιπλοκότερες μελωδίες, πιο πολλές φωνές... μέχρι και guest τραγουδίστρια! (η Μαρία Παπαγεωργίου σε ντεμπούτο εμφάνιση, αλλά δε μ' άρεσε η φωνή της...)
Ίσως αυτό να προκαλεί κι ένα αρνητικό... σε αυτό το CD η Δανάη μού φάνηκε λίγο πιο... συμβιβασμένη, πιο συμβατική ηχητικά... Δε ξέρω αν είναι λόγω της μεγάλης εντύπωσης που μου έκανε ο "Οίκος" ή αν εδώ μπλέχτηκαν λίγοι παραπάνω "κοκόροι" και ξέφυγε από την ιδιαιτερότητά της...
Μια κουβέντα για το layout του CD…
Ένα "cherchez la femme" στο εσωτερικό δίπλα από τη φουσκωμένη κοιλιά μιας εγκυμονούσας... υποθέτω είναι η "εγκυμοσύνη" της Δανάης στο CD αυτό...
Και το artwork… Φωτογραφίες ασπρόμαυρες, που σε "χτυπάνε"... και μόνο μία της Δανάης, να στρέφεται μακριά από το φακό (αυτό, προς τις κάθε λογής "τραγουδιάρες", το προηγούμενο CD δεν είχε ούτε μία της!... Να πηγαίνεις στο live και να μη ξέρεις ποια να χειροκροτήσεις!...)
Εννοείται ότι το προτείνω!... Με μια επιφύλαξη: Πρέπει να ξέρεις τι ακούς. Η Δανάη δεν είναι για όλα τ’ αυτιά, αλλά αν σ’ άρεσε το πρώτο CD, τότε δεν υπάρχει απόκλιση!...
Δυο λέξεις ακόμα: Κρυμμένο Track.
Μόλις πατηθεί το "play", ξεκινάει το ταξίδι σ’ έναν ολόκληρο μουσικό κόσμο!
Πρώτα, είναι η φωνή της Δανάης. Έχει κάτι το τόσο οικείο, τόσο "κορίτσι της διπλανής πόρτας" που νομίζεις ότι ακούς την κολλητή σου.
Και μετά αρχίζουν οι στίχοι. Μεστοί, περίπλοκοι, αναρχικοί με την πολιτική έννοια, σε κάνουν να τους προσέχεις, να τους ξανακούς και να το σκέφτεσαι ξανά και ξανά...
Σε αντίθεση με τον "Οίκο Αντοχής", η δουλειά αυτή είναι πιο πληθωρική, πιο "παρεΐστικη"... Πιο πολλά όργανα, περιπλοκότερες μελωδίες, πιο πολλές φωνές... μέχρι και guest τραγουδίστρια! (η Μαρία Παπαγεωργίου σε ντεμπούτο εμφάνιση, αλλά δε μ' άρεσε η φωνή της...)
Ίσως αυτό να προκαλεί κι ένα αρνητικό... σε αυτό το CD η Δανάη μού φάνηκε λίγο πιο... συμβιβασμένη, πιο συμβατική ηχητικά... Δε ξέρω αν είναι λόγω της μεγάλης εντύπωσης που μου έκανε ο "Οίκος" ή αν εδώ μπλέχτηκαν λίγοι παραπάνω "κοκόροι" και ξέφυγε από την ιδιαιτερότητά της...
Μια κουβέντα για το layout του CD…
Ένα "cherchez la femme" στο εσωτερικό δίπλα από τη φουσκωμένη κοιλιά μιας εγκυμονούσας... υποθέτω είναι η "εγκυμοσύνη" της Δανάης στο CD αυτό...
Και το artwork… Φωτογραφίες ασπρόμαυρες, που σε "χτυπάνε"... και μόνο μία της Δανάης, να στρέφεται μακριά από το φακό (αυτό, προς τις κάθε λογής "τραγουδιάρες", το προηγούμενο CD δεν είχε ούτε μία της!... Να πηγαίνεις στο live και να μη ξέρεις ποια να χειροκροτήσεις!...)
Εννοείται ότι το προτείνω!... Με μια επιφύλαξη: Πρέπει να ξέρεις τι ακούς. Η Δανάη δεν είναι για όλα τ’ αυτιά, αλλά αν σ’ άρεσε το πρώτο CD, τότε δεν υπάρχει απόκλιση!...
Δυο λέξεις ακόμα: Κρυμμένο Track.
"Στην πόρτα μας ρωτήσανε τι ακριβώς ζητάμε
αν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο όλο
ή αν γουστάρουμε το κλαμπ.
Στην τσάντα σου έχεις σαρκασμό και δέκα τόνους χιούμορ
μα δεν προλάβαμε να μετρηθούμε Γιατί ακούστηκε ένα μπαμ."
-Μολότωφ
αν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο όλο
ή αν γουστάρουμε το κλαμπ.
Στην τσάντα σου έχεις σαρκασμό και δέκα τόνους χιούμορ
μα δεν προλάβαμε να μετρηθούμε Γιατί ακούστηκε ένα μπαμ."
-Μολότωφ
"Οι προσφάτως πεσόντες υπόκεινται,
όπως όλοι,
στο αναγνωρισμένο σύστημα δικαίου.
Εξού και έπεσαν.
Για την ασφάλειά σας,
Όλες οι έξοδοι έχουν αποκλειστεί."
-Από το CD.
όπως όλοι,
στο αναγνωρισμένο σύστημα δικαίου.
Εξού και έπεσαν.
Για την ασφάλειά σας,
Όλες οι έξοδοι έχουν αποκλειστεί."
-Από το CD.
A! Ψάχνοντας, βρήκα κι αυτό:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου