Οκ, το παραδέχομαι! Οι πρώτες συναυλίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου που παρακολούθησα ήταν όταν αυτός συνεργαζόταν με τη Μάρθα Φριντζήλα. Μάλιστα, στην αρχή πήγαινα για ν' ακούσω ένα και μόνο τραγούδι.
Το τραγούδι το έλεγε η Μάρθα και δεν ήξερα τίποτα γι' αυτό εκτός από το ότι ήταν ένα παραδοσιακο της Καρπάθου.
Και ότι δεν υπήρχε σε CD.
Το τραγούδι αυτό ήταν η "μηλιά" και μόλις έμαθα ότι κυκλοφόρησε, έτρεξα να το αγοράσω.
Γενικά, όμως, δεν είμαι fan της Φριντζήλα και οι "2 Νύχτες στα Μέγαρα" δε μου άλλαξαν τη γνώμη.
Όχι ότι δε σέβομαι το ταλέντο, την ερμηνευτική της ικανότητα και το καλλιτεχνικό της ήθος! Απλά, απ' ό,τι ακούγεται, δεν είναι του στυλ μου...
Από το διπλό CD, εκτός από τη μηλιά, τα μόνα τραγούδια που ξεχώρισα ήταν τα "σατιρικά" "Το κομμωτριάκι" και το "Γιαλόου-Γιαλόου".
Κι αυτήν την εμμονή των φωτογραφιών στο προφίλ δε μπόρεσα να την καταλάβω!...
Το τραγούδι το έλεγε η Μάρθα και δεν ήξερα τίποτα γι' αυτό εκτός από το ότι ήταν ένα παραδοσιακο της Καρπάθου.
Και ότι δεν υπήρχε σε CD.
Το τραγούδι αυτό ήταν η "μηλιά" και μόλις έμαθα ότι κυκλοφόρησε, έτρεξα να το αγοράσω.
Γενικά, όμως, δεν είμαι fan της Φριντζήλα και οι "2 Νύχτες στα Μέγαρα" δε μου άλλαξαν τη γνώμη.
Όχι ότι δε σέβομαι το ταλέντο, την ερμηνευτική της ικανότητα και το καλλιτεχνικό της ήθος! Απλά, απ' ό,τι ακούγεται, δεν είναι του στυλ μου...
Από το διπλό CD, εκτός από τη μηλιά, τα μόνα τραγούδια που ξεχώρισα ήταν τα "σατιρικά" "Το κομμωτριάκι" και το "Γιαλόου-Γιαλόου".
Κι αυτήν την εμμονή των φωτογραφιών στο προφίλ δε μπόρεσα να την καταλάβω!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου